Sovaĝa legomo

Kvankam la ajnuo vivis laŭ fiŝado kaj ĉaso, ili ankaŭ rigardis sovaĝajn legomojn kiel gravan nutraĵon. La sekvantaj sovaĝaj legomoj estis kolektita kiel nutraĵoj : en pritempo (de marto ĝis majo), ajlo, petazito, absinto, absinta arbo, herakleo, anemono, pteridoj, osmundoj, arakido, k.t.p. ; en somero (de julio ĝis aŭgusto), kora folia lilio, koridaliso, lonicero, rozoj, k.t.. ; en aŭtuno (de septembo ĝis novembro), kaŝtano, juglando, ŝelfrukto, vito monta, taraj vitoj, korko-arbo, akvo-nukso, fungo, k.t.p. Kolekti sovaĝaj legomoj estis laboro por virino. Ili estis libere permesita kolekti sovaĝajn legomojn en najbaraĵo de siaj vilaĝoj.

Iloj por kolekti sovaĝajn legomojn estis malsamaj inter ĉiu planto. Por kolekti arakido kaj ajlo, la ajnuo uzis "shittap (ŝittap)", fosa ilo farita el cerva korno aŭ ligno kies pinto estis hoka formo. Por kolekti marĉa kalendulo, ili uzis stangon nomitan "tureptani" aŭ "itani." Por kolekti marĉa-kalendulo, ili uzis "puytaurayni, " bastonon kun akra pinto. Krom ĉi tiuj iloj, tablaj tranĉiloj kaj montaj tranĉiloj estis ankaŭ uzita por tranĉi tigojn kaj radikojn.

La ajnuo kolektis sovaĝajn legomojn kun ĉi tiuj iloj kaj portis ilin en "saranip, " sako farita el la arbŝelo de tilio aŭ sermento.

Ajlo

Korko-arbo